Bulutlar buz oldu yasını döktü
Umutlar kış oldu etrafı örttü
Allahı’m bu bize nasıl bir dertti
Evimde tabutsuz mezara döndüm
Yavrular çıkıyor cansız nefessiz
Canlarım giriyor mezara kefensiz
Babanın gözyaşı arşta bir deniz
Irmağımdan akan deryaya döndüm
Sevenler ayrıldı can pazarında
Bir başıma kaldım yıkık hanlarda
Kalmadı kimse gönül tahtımda
Dalından ayrılan yaprağa döndüm
Ektiğim bahçemi yel boran vurdu
Bahçemin gülleri sararıp soldu
Yüreğim içimde yandı kül oldu
Külümde haşrolup yangına döndüm
Çığlığıma cevap yok enkaz altında
Canlarım yatıyor dört bir yanımda
Dinmez gönül sızım köşkte sarayda
Yıkılan köşklerde “ÖZ”üme döndüm
Feryatlar sırtıma bindi dağ oldu
Mezarlar cennette birer bağ oldu
Kırk bin can art arda arşa yol oldu
Musalla görmeden toprağa döndüm
Hakan YEŞİLYURT