Akışına kapılıp gittiğimiz,
Bir yaşam telaşı kaburgamızda.
Gün biter,
Gece biter,
Telaş biter,
Yaşam çekilir gölgelerin ardına...
Günün dağınıklığı,
Toplanır zihin otağına.
Kendiyle kalınca insan;
Bir bir işler gergefine gecenin,
Bir bir susar hesabına geçmişin
Yürek coşkuyla konuşur,
En samimi dilini...
İşte o vakitlerde;
Zaman en görkemli haline gebedir
Gün şafağa erişir
Ve dağılır herkesin hissesine
Derdi kime düşer bir kalbin,
Dermanı kime...
Vahı kime düşer feryadın,
Ahı kime...
Dil ki; kendini bilmez bir hadsiz,
Sevabı kime düşer insanın,
Günahı kime...
Meryem AKIN
